Naaimoeders

Vandaag ben je pas een perfecte mama als je creatief bezig bent. Internet puilt uit van de webshops met fleurige stofjes en het lijkt alsof de hele wereld ineens Mme Zsazsa herself geworden is. De decoratie in je huis maak je zelf, de kleren voor je kind(eren) ook en als je nog tijd over hebt, gooi je er nog een paar rokjes voor jezelf tegenaan en naai je wat extra knopen aan je vent z'n hemd.
Ik ken van die perfecte naaimoeders. Toch zeker één. Ze slaagt er in om luiertassen uit haar mouw te schudden, haakt mobielen, naait sjaals alsof haar leven er van af hangt en haar kinderen hebben de schattigste zelfgemaakte kruippakjes aan.

Zelf ben ik ook heel creatief... in het bedenken hoe iets er zou moeten uitzien. Ik doe mijn uiterste best om ook zo'n naaimoeder te worden, maar ik slaag er niet in. Ik ben niet perfectionistisch genoeg, het is allemaal al snel goed genoeg maar zo werkt naaien niet. Erg, voor iemand die tussen de naaimachines opgegroeid is. Als kind probeerde ik al handtassen te maken uit overschotjes echt leder van m'n vader. En in m'n hoofd was het altijd perfect maar de uitvoering viel iets minder goed mee...

Vorig jaar ging ik naar de naailes. Daar leerde ik een rok maken. De rok houdt maximaal rekening met "mijn rondingen". Dat moest van de madam van de naailes, daar bleef ze maar op hameren. Ze had duidelijk niet goed naar mij gekeken want ik héb geen rondingen. Bijgevolg is het een zwangerschapsrok geworden, enfin dat dacht ik voor ik zwanger was. Het moment dat ik effectief een buik had, paste de rok nog steeds niet. Ik leerde wel veel bij in de naailes. Vooral hoe je alles opnieuw los moet maken. (Een kunst op zich!)

Patronen zijn niet zo m'n ding. Nochtans zouden ze je leven makkelijker moeten maken, maar ik ben van het principe dat ik het zonder ook wel kan. Niet dus. Zo maakte ik laatst een broek voor Lotte. Achteraf gezien is het een harembroek geworden. En zelfs als je weet dat het een harembroek is, dan nog trekt hij op niets.

Een lampenkap behoorde ook al tot m'n projecten. Dat leek me pas echt gemakkelijk. Gewoon een rechthoekig stuk stof met wat baleinen aan gestikt. Ik moet - in een niet-perfectionistisch, onoplettend moment - echter toch ergens één of twee millimetertjes mis gemeten hebben... Waardoor de lampenkap 2 dagen vol wasknijpers in onze living gestaan heeft omdat het stofje niet bleef zitten. Maar nu is het wel ok, alleen een beetje scheef van er aan te trekken, maar best wel ok... Als je niet te dicht gaat kijken...

Toch blijf ik zoeken naar leuke stofjes en ga ik nu en dan vol goede moed achter mijn naaimachine zitten. Ik ben trots op mezelf dat ik er zo optimistisch onder blijf, na al die mislukkingen. Vorige week heb ik ook een patroon gekocht voor babykleren. Geef toe, dat is al een eerste stap in de goede richting... Misschien word ik toch nog een perfecte naaimoeder.

Wat niemand je vertelt als je mama wordt...

Als je pas mama geworden bent, vliegen de tips je rond de oren. Allemaal heel fijn en goed bedoeld en uiteindelijk doe je toch je eigen zin. Er zijn echter ook een aantal dingen die niemand je op voorhand vertelt. Zie hier een kleine greep uit mijn ervaringen en wat tips voor aanstaande moeders...

Iedereen weet dat pampers een grote hap uit je budget nemen. Wat niemand zegt, is dat die pampers, het maakt niet uit van welk merk, NIET werken bij een baby die borstvoeding krijgt. Bijgevolg nemen de liters waspoeder, de liters zeep en de liters water een nog veel grotere hap uit het budget dan die paar pakken pampers.

Je krijgt ook de tip om niet te veel kleine kleertjes te kopen. Inderdaad, ze worden heel snel te klein. Maar ze worden nog veel sneller vuil! Je moet dus wel een hele lading liggen hebben. Mooie setjes die bij elkaar horen, worden na een uur bij hun eigenaartje al van elkaar gescheiden door kots of kak. En dat gebeurt zo vaak, dat je soms 4 outfits per dag nodig hebt. Op de duur is de hele kleerkast door elkaar gemengd en eindig je de dag met een roze broek en een groen t-shirt en het gevoel dat je een slechte moeder bent :).

Er bestaan hele mooie overtrekken voor het verzorgingskussen. Een tip: Daar trek je het best van al twee exemplaren van over je kussen én daar bovenop nog een tetradoek. En doe dan voor de zekerheid ook nog een schietgebedje in de hoop dat dit alles zal volstaan om je verzorgingskussen niet te doen drijven... (Het zelfde geldt voor je wipstoeltje en je park).

Sommige baby's hebben een tutje. Dat spugen ze regelmatig uit 's nachts. De truc is om zo snel mogelijk dat tutje terug te geven zodat ze zeker niet in overdrive gaan en gewoon doorslapen. Dat wist ik al van toen ik nog ging babysitten. Bij babysitkindjes lag het tutje ook altijd netjes in hun bedje naast hen. Je hoefde zelfs het licht niet aan te steken om de tut terug in hun mondje te steken.
Lotte heeft ook een tutje. En ze kan dat zo ver uitspugen door de spijlen van haar bed dat ik 's nachts als een bezetene op m'n knieën rondkruip in de kamer om het terug te vinden. Eerst met het licht uit, want je wil haar toch niet nog meer wakker maken. Dan van pure miserie met het licht aan, om het uiteindelijk 3 meter verder in de hoek van de kamer terug te vinden in een stofvlok van kattenhaar. Dan kun je het eerst nog eens gaan afspoelen in de badkamer om het vervolgens terug te kunnen geven aan een klaarwakkere baby.
En een uur later nog eens. En nog een uur later nog eens...